کمکم کنید .لطفا

[تبسم...]

سلام دوستان خوبم

من یه مشکل خیلی بزرگ دارم .انگیزه و اراده م رو از دست دادم.

2 سال پیش عضو سایتی شدم که رژیم دسته جمعی داشت و یه سر گروه واقعا ماه و دلسوز اونجا تونستم وزنم رو از 90 به 65 برسونم

خیلی خوب داشتم پیش میرفتم که با فوت برادر م همه چیز بهم ریخت یه مدت مشکلات روحی و جسمی شدید پیدا کردم
و همش داروی ارامبخش و اعصاب مصرف کردم این روزها خدا رو شکر بهترم یعنی مجبور شدم بخاطر بچه هام تحملم رو بیشتر کنم.

خواستم دوباره رژیمم رو شروع کنم که متاسفانه اون سایت مشکل داشت نتونستم دوباره برم .دوستان وبلاگیم زیباتن رو پیشنهاد دادن

که خیلی خوشحال شدم دیدم اینجا هم کادر دلسوز و مسئولیت پذیر و مهربونی داره ..مشکل من اینه که از 65 به 70 رسیدم رژیم رو رعایت میکنم

و دم غروب که میشه دلم میگیره و ناراحت میشم یا وقتی ناراحتم
انگیزه و اراده م رو از دست میدم .مخصوصا وقتی یاد برادرم هستم دیگه از همه چیز خسته میشم و بقیه ش رو خودتون حدس بزنید ببینید چی میشه..................



خواهش میکنم کمکم کنید .خیلی بهتون احتیاج دارم .

نمی تونم درست توضیح بدم ....ببخشید .

[mariami]

تیسم نازنین غم از دست دادن یه عزیز واقعن غم بزرگیه و نه فراموش شدنیه و نه انکارپذیر. دقیقن نمیدونم برادر عزیزت رو کی از دست دادی ولی به هر حال برادر اونقدر عزیز هست که از دست دادنش اونقدر سخته که میدونم حتا اگه سالها هم ازش گذشته باشه بازم یاداوریش برات سخت و دردناکه.
عزیزم فقط یه چیز رو میخوام به عنوان یه دوست بهت بگم و اون اینکه سعی کن وقتی غم و ناراحتی بهت فشار میاره تمرکز حواست رو از دست ندی و تلاش کنی که یه کار مفید و خیر انجام بدی. اینکه دقیقن چه کاری خیلی به خودت بستگی داره. مثلن اگر دوست داشته باشی میتونی اون لحظه که به فکر برادرت هستی و داری براش غصه میخوری سعی کنی اون لحظه یه کار خیری براش انجام بدی. بعضیا این کار خیر رو مثلن در دعا کردن میدونن بعضیا در کمک کردن به دیگران . کلن هر چیزی که حس میکنی اون لحظه باعث خوشحالی خودت و برادرت میشه. یا مثلن اگه این کار آرومت میکنه میتونی چند کلمه ته دلت باهاش صحبت کنی یا حتا اگه جایی هستی که امکانش هست با صدای بلند طوری که انگار میشنوه باهاش صحبت کنی.
میدونی اینا چیزایی هست که به ذهن من میرسه و یه جورایی میدونم که بسته به خودت بالاخره یکیش جواب میده اما ممکنه خودت بتونی راه های بهتری واسه خودت پیدا کنی. فقط چیزی که هست توی اون لحظه ها سراغ کاری که میدونی برات مفید نیست نرو مثلن نمونه اش همین خوردن چون اکثر افراد توی این شرایط پرخوری میکنن که خب این اصلن برای سلامتیت مفید نیست.
پس سعی خودت رو بکن که توی هر لحظه از زندگیت حتا توی سخت ترین و دردناکترینش و توی حالتی که حتا دلت پر از غصه شده ذهن و فکرت رو از دست ندی و تصمی های درست بگیری و همیشه بدونی که خودت اولین و حتا گاهی تنها کسی هستی که میتونی به خودت کمک کنی.
مطمئن باش میبینی که اونقدر قوی هستی که بتونی از عهده ی این کار بربیای. سخته ولی تو سخت تری مطمئن باش عزیزم

[تبسم...]

عزیزم ممنون


برادرم حدود 5 ماهه که فوت کرده با اینکه براش خیرات میدم و قران میخونم

ولی بازم دلم اروم نمیشه .

چون چربی خونم بالا رفته و دوباره مشکل قلبی پیدا کردم دکتر توصیه کرده یکم وزنم رو پایین بیارم ولی

اراده م کم شده .انشالله در کنار شما خوبان بتونم انگیزه و اراده ام رو تقویت کنم.

واقعا ماهی .ممنون دوست خوبممممممممممممممم

[rezaiyan]

با سلام و عرض تسلیت خدمت شما دوست عزیز به خاطر از دست دادن برادرتان.در مسائل سوگ افسردی،عادات بد غذایی از قبیل کم خوری زیاد خوردن و...کاملا طبیعی است و با مرور زمان این مساعل نیز حل خواهد شد.
نظیر همین سوال را دوست دیگیری نیز پرسیده است جواب به ایشان دادم برای شما نیز خواهم داد.
برای فراموشی این مسئله بهترین راه ورزش کردن است با ورزش کردن مواد ضد افسردگی در بدن ترشح میشود که میتوتند حال شما را بسیار خوب کند.
و این که زیبا تن در کنار دوستان و با کار گروهی به شما کمک خواهد کرد که به وزن مطلوب خود برسید

راههای تقویت انگیزه لاغری

راهكارهایی برای شروع تغذیه صحیح

آموزش لازم وم شاوره بامتخصص تغذیه وشناخت گروههای غذایی:

بامشاوره صحیح،فردشناخت خوب ودرستی ازگروههای غذایی پیدا می‌كند و این امر جلوی بسیاری ازاشتباهات غذایی رامی‌گیرد. شخص می‌آموزد كه مثلا وقتی پنیرمی‌خورد گروه گوشت را مصرف كرده؛یاوقتی گردو می‌خورد،سهم چربی رااستفاده كردهاست. تنهاباآموزش ومشاوره صحیح می‌توان به این اطلاعات دست یافت.

تفكردرباره تغییرات كاربردی مثبت:

وقتی که مسئله شناخت درباره گروههای غذایی پیش می‌آید،فرد یاد می‌گیرد که چه گروههایی سبب چاقی و اضافه وزن می‌شود ؛مثل چربیها وقندها. پس باشناخت خوب وكافی می‌تواند درست تصمیم گیری كند و تغییرات لازم را آگاهانه انجام دهد.

آغازتدریجی:

انجام دادن تغییرات باید آهسته و تدریجی باشد ونباید منتظر اتفاقی غیرمنتظره در برنامه غذایی باشیم. یكباره تغییر دادن عادتها مشكلاست،ولی اگر این تغییرات به آهستگی و بتدریج باشد ،ممکن می‌شود؛ مثلاتصمیم بگیریم که ابتدا با تصحیح وعده‌های صبحانه شروع كنیم ،یاتصمیم بگیریم ابتدا هفته‌ای نیم كیلو وزنمان را كم كنیم و انتظار هفته‌ای 10 كیلو كاهش وزن نداشته باشیم.

آگاهی از گزینه‌های مطلوب در تركیبات غذایی:
باشناخت كافی (درنتیجه شركت در دوره‌های آموزشی یا مشاوره)،شخص گزینه‌های بهتر و مطلوبتری را براحتی برمی‌گزیند. مثلا از بین كربوهیدرات‌ها،نمونه‌های دیر جذب را انتخاب كند و از بین چربیها روغنهای مایع وغیر اشباع را انتخا بكند.
تقویتانگیزه
استفاده نکردن از برنامه غذایی پیچیده:
بعضی‌ از افرادیكه آگاهی خوب غذایی ندارند مدام منتظر برنامه غذایی پیچیده وخاصی اند ،درصورتیكه با توجه به توضیحات داده شده شخص مطل براحتی سهم خود را ازگروههای غذایی یا می‌گیرد و به این ترتیب براحتی می‌تواند بر ای تنظیم برنامه غذایی خود درست تصمیم‌گیری كند.

درنظرگرفتن اهداف كوتاه مدت:

پس ازكاهش تدریجی وزن،درنظرگرفتن اهداف كوتاه مدت برای تغذیه صحیح شروعی تدریجی است؛مثل كاهش وزن تدریجیی یا انجام شدن تغییرات كوچك در وعده‌های روزانه.

یادداشت كردن تغییرات:

اینكار رابرای افرادی توصیه می‌كنیم كه می‌خواهند قندخونشان را هم تنظیم كنند؛یادداشت كردن تغییرات مثبت ومرور آنها به شخص انرژی مجدد می‌دهد وسبب تشویق او به ادامه راه می‌شود. این مسئله برای افرادیكه قصدكاهش وزن دارندنیز كمك خوبیاست.

تشویق كردن خود:

با مرور یادداشت‌ها،تشویق هم نیاز است. البته به شرطی كه این تشویق روی آوردن مجدد به خوراكیها نباشد!

پیدا كردن رقیب یا الگوی مقایسه در این راه:

این مسئله درایجادانگیزه برای شخص بسیار نتیجه بخش است. بنابراین،باتوجه به مطالب گفته شده امید است انگیزه‌های كوچكی برا ی شما ایجاد شده باشد


- - - Updated - - -

در ضمن با این که برادر شما حدود 5 ماه است که فوت کرده است ولی این زمان برای به حالت عادی برگشتن کمی زود است عجله نکنید حتما به حالت عادی و طبیعی خود دست خواهید یافت.
توصیه می شود مطالبی را که در مورد سوگ و از دست دادن عزیزان در قسمت مشاوره گذاشته شده است را مطالعه فرمایید.
با تشکر

[mariami]

همیشه میگن مشکلات عصبی و روانی منشا مشکلات جسمی هستن و من خودم واقعن اینو قبول دارم و همیشه حداقل در مورد خودم و نزدیکانم دیدم که صحت داره. شما هم معلومه که با این غم بزرگی که به دلت نشسته خب یه سری مشکلات جسمی هم برات به همراه آورده. همونطور که خدمتت گفتم بهترین کسی که میتونه بهت کمک کنه خودت هستی و نگران این نباش که دلت آروم نمیشه عزیزم کمی هم به خودت زمان بده. کمی بذار روزها آروم آروم بگذرن نمیگم چیزی رو فراموش میکنی یا باید فراموش کنی نه. فقط میگم مرور زمان کمی آرومترت میکنه و بهت کمک میکنه که با انجام همین کارهایی که خودت دوست داری همون خیرات دادن یا قران خوندن کم کم دلت آرومتر بشه. اگر صلاح دونستی یا خس کردی ممکنه برات مفید باشه اون صحبت کردن باهاش رو هم یه بار امتحان کن. حس میکنم اونم گاهی آدم رو آروم میکنه. چون گاهی بعضی حرفا رو دلت میخواد به خودش بگی حتا همون دلتنگیت رو خب هیچ اشکالی نداره بهش بگو و مطمئن باش اونم میشنوه حتا اگه توی حرفات گریه ات بگیره یا هر جور دوست داری اشکال نداره باهاش حرف بزن (البته همونطور که گفتم همیشه فکر و ذهنت رو از دست نده یعنی نه اینکه توی این کار زیاده روی کنی و مدام بشینی باهاش صحبت کنی) اما گاهی که مثلن هر چند وقتی دلت میگیره و میخوای باهاش حرف بزنی خب اینو از خودت دریغ نکن.
بعضی روزا توی زندگی آدم هست که خیلی سخته اما این معنیش این نیست که ما باید خودمون رو ببازیم و از پا دربیایم.
میگن باد و طوفان با فانوس خاموش کاری نداره اگر حس میکنی طوفان بهت هجوم آورده بدون که هنوز روشنی و باید روشن بمونی!

[ساینا]

تبسم عزیزم تا 6 ماه مرگ عزیز آدمو از فعالیت روزمره باز میداره ,اما بسته به روحیه افراد دیر وزود هم داره,چیزی که خود منو همیشه دلداری میده اینه که ماهم قراره دیریازودبریم پیش اونا.یعنی همه قراره توی یه دنیای دیگه به حیاتمون ادامه بدیم,بنابراین گریه برای چی؟حیات یه فرصته که هرکس محدود دراختیار داره بنابراین سعی کن به بهترین نحو ازش استفاده کنی,میدونی که مرده ها به این دنیا اشراف دارن و از هیچ چیز باندازه بیقراری نزدیکان ناراحت نمیشن!پس یه کاری کن که اون خدا بیامرز توی آسایش بیشتری باشه,اول با پیداکردن آرامش خودت وبعد با طلب آمرزش به طرق مختلف برای برادرت.
بعد هم مساله مرگ و زندگی جزو چیزاییه که ما هیچ دخل و تصرفی نمیتونیم توش داشته باشیم,فقط صبر و فقط صبر.گاهی آدم به خاطر چیزایی ناراحته که خودش بنوعی تو بوجود اومدنش مقصره,ولی این دیگه خواست خداست و باید قبول کنیم که خودش داده ,خودش هم گرفته.میدونم خیلی سخته ,ولی متاسفانه این قانون حیاته و همه ما چه بخوایم چه نخوایم یه روزی در این مقام قرار میگیریم.
حالا که مادری باید بدونی که ستون خونه ای و بخاطر خانواده ت باید خودتو قویتر کنی,بچه ها قدرت و پایداری رو نه در حرف در عمل از ما یاد میگیرن,آقایون هم که با اینهمه فشار روانی و عصبی بیرون توی خونه دنبال یه ذره آرامش واقعین,پس زودتر با خودت کنار بیا ,زندگی ادامه داره عزیزم,بلند شو خودتو از نو بساز.

[hamraz]

تیسم جون منم از دست دادن برادرت رو تسلیت می گم و از خدا براش آرامش می خوام.
دوست خوبم این جوری که می گی شما 5 ماهه که برادرت دنیاشو عوض کرده و این فقدان درد بزرگی رو برات داشته. تبسم جون به طور طبیعی واکنش سوگ دارای مراحل خاصی هست که افراد بعد از وقوع فقدان از اون مراحل عبور می کنن و اگه تو مسیر هر کدوم از اون مراحل مشکلی پیش بیاد یا فرد ناقص از اون مرحله عبور کنه بعد از گذشت مدت زمانی فرد به

داغ‌دیدگی عارضه‌دا دچار میشه.
معمول این مراحل بین6 ماه تا یک سال مدتش تموم میشه و فرد به زندگی عادی خودش برمیگرده. تبسم عزیزم ، منم با مریم عزیز در مورد صحبت کردن با برادرت موافقم . سعی کن احساسات خودت رو بروز بدی و در موردش صحبت کنی ، جلوی احساس خشم و یا گریه کردن خوردت رو نگیر و سعی کن خودت رو خالی کنی. به عکساش نگاه کن ،هرچند که ناراحتت می کنه ، و سعی کن فقدانش رو باور کنی و این موضوع رو انکار نکن.
دوست خوبم امیدوارم بتونی این مرحله سخت از زندگیرو خوب پشت سر بذاری و باهاش کنار بیای. در آخر هم اینو یادت نره که سلامتی در مرحله اول قرار داره و بعد نوبت سلامت اندامه. پس مواظب خودت باش

[*aida*]

سلام عزیزم . من هم سال 89 مامانم رو از دست دادم . اون سال قبل از این اتفاق خودمو با طب سوزنی از وزن 85 به 66 رسونده بودم . که متاسفانه تو این 2 سال همه وزنی که کم کرده بودم برگشت . که البته تو این 3 ماه آخر حدود 12 کیلو کم کردم .منم گاهی وقتا دلم خیلی تنگ می شه . ولی کاریش نمیشه کرد . باید عادت کنیم . مرگ واسه همه هست :45:

[تبسم...]

ممنون عزیزانم

واقعا لطف کردید.

دوستان خوب .مهربان ودلسوزی هستید .از خداوند به خاطر

وجود شما خوبان سپاسگزارم

[مملي شيطون]

منم مثل آيدا مادرم رو از دست دادم عاشوراي سال 90 / کاملا افسرده شده بودم و مدام تو خونه گريه مي کردم ولي بعد 5 ماه از فوت مادرم که ازدواج کردم خدا رو شکر خيلي بهتر شدم ولي باز دلتنگ مادرم ميشم /// تبسم جان گذشت زمان خودش کمي آدم رو تسکين ميده در ضمن اونا رفتن ماهم روزي ميريم پيش اونها و اونها رفتند و ما با غصه خوردن فقط به زندگيمون ضربه ميزنيم فکر ببين تو شايد تو زندگيت افرادي داري از برادرت هم برات مهمتر هستند مثل بچه هات اگر خدايي نکرده اتفاقي براي عزيزان ديگه ات بيوفته چي ؟؟؟؟ پس به زندگي اميدوار باش که اگر برادرت رفت عزيزان ديگه در کنارت هستند و اينم بدون بايد فقط خودت بخواي از غصه در بيار والا ... بزرگترين ضربه رو هم تو غصه داري خود آدم مي خوره