ﻭﻗﺘﯽ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺍﺯ ﺳﺮ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ، ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﻏﺬﺍ
ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﯽﮐﺮﺩ، ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ، ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﻢ . ﺍﻭ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺷﺪ . ﻏﻢ
ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻤﺎﻥ ... ﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻣﯽﺩﯾﺪﻡ .
ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻡ ﭼﻄﻮﺭ ﺩﻫﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ . ﺍﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ
ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﺬﺭﺩ . ﻣﻦ ﻃﻼﻕ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢ. ﺑﻪ
ﺁﺭﺍﻣﯽ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩﻡ . ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽﺭﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﻢ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻧﺮﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ، ﭼﺮﺍ؟
ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﺍﻟﺶ ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﺯﺩﻡ . ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ
ﺷﻮﺩ . ﻇﺮﻑ ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭﯼ ﭘﺮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺳﺮﻡ ﺩﺍﺩ ﮐﺸﯿﺪ،
ﺗﻮ ﻣﺮﺩ ﻧﯿﺴﺘﯽ ! ﺁﻥ ﺷﺐ، ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺻﻼً ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﻧﺰﺩﯾﻢ. ﺍﻭ
ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﺮﺩ . ﻣﯽﺩﺍﻧﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ
ﺯﻧﺪﮔﯽﺍﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺟﻮﺍﺏ
ﻗﺎﻧﻊﮐﻨﻨﺪﻩﺍﯼ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﻢ . ﻣﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ، ﻓﻘﻂ ﺩﻟﻢ
ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ .
ﺑﺎ ﯾﮏ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻋﻤﯿﻖ، ﺑﺮﮔﻪ ﻃﻼﻕ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ
ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﯿﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﺎﻧﻪ، ﻣﺎﺷﯿﻦ، ﻭ %30
ﺍﺯ ﺳﻬﻢ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ. ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪﻫﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺁﻥ
ﺭﺍ ﺭﯾﺰ ﺭﯾﺰ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ . ﺯﻧﯽ ﮐﻪ 10 ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺑﻪ ﻏﺮﯾﺒﻪﺍﯼ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﻗﺖ
ﻭ ﺍﻧﺮﮊﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺪﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺘﺎﺳﻒ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ
ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ
ﺩﯾﮕﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺁﺧﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﺳﺮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﯾﻦ
ﺩﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﺎﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ . ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﮔﺮﯾﻪ
ﺍﻭ ﻧﻮﻋﯽ ﺭﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ . ﻓﮑﺮ ﻃﻼﻕ ﮐﻪ ﻫﻔﺘﻪﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﺫﻫﻦ ﻣﻦ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﻻﻥ ﻣﺤﮑﻢﺗﺮ ﻭ ﻭﺍﺿﺢﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ. ﺷﺎﻡ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺭﻓﺘﻢ
ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺑﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻥ ﯾﮏ
ﺭﻭﺯ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ ﺑﺎ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺟﺪﯾﺪﻡ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ. ﻭﻗﺘﯽ ﺑﯿﺪﺍﺭ
ﺷﺪﻡ، ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻮﺩ. ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻭ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻓﺘﻢ .
ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﻭ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻃﻼﻕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ : ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﯼ
ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ﻓﺮﺻﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻃﻼﻕ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ
ﺑﻮﺩ. ﺍﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ﻫﺮ ﺩﻭﯼ ﻣﺎ
ﺗﻼﺵ ﮐﻨﯿﻢ ﯾﮏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﺮﻣﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﺩﻻﯾﻞ ﺍﻭ ﺳﺎﺩﻩ
ﺑﻮﺩ: ﻭﻗﺖ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﭘﺴﺮﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﺍﻭ
ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﺎ ﻣﻐﺸﻮﺵ ﺷﻮﺩ .
ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺑﻮﺩ . ﺍﻣﺎ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ .
ﺍﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﻭﺍﺭﺩ
ﺍﺗﺎﻗﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺁﻭﺭﻡ . ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﯾﮏ
ﻣﺎﻩ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻗﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺭ ﻭﺭﻭﺩﯼ
ﺑﺒﺮﻡ . ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ
ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻧﻤﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞﺗﺤﻤﻞﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ
ﻋﺠﯿﺒﺶ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻡ .
ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻃﻼﻕ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺑﺎ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪﺍﻡ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻡ. ﺑﻠﻨﺪ
ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﻭ
ﺍﺳﺘﻬﺰﺍ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺣﻘﻪﺍﯼ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﯾﻦ
ﻃﻼﻕ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﯾﺮﺩ.
ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ﻃﻼﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻋﻠﻨﯽ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﻦ ﻭ
ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻫﯿﭻ ﺗﻤﺎﺱ ﺟﺴﻤﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ . ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﺍﻭ
ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ ﻫﺮ ﺩﻭﯼ ﻣﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ
ﺧﺎﻣﯽ ﻭ ﺗﺎﺯﻩﮐﺎﺭﯼ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ . ﭘﺴﺮﻡ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﻢ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻭﻩ ﺑﺎﺑﺎ
ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻦ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺭﻭ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻩ . ﺍﻭﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻪ ﻧﺸﯿﻤﻦ
ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺭ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﺑﺮﺩﻡ. ﺣﺪﻭﺩ 10 ﻣﺘﺮ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ. ﮐﻤﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩﻡ. ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺩﺭ
ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺭﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﺎﺭ
ﺑﺮﻭﺩ . ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺮﮐﺖ
ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻡ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ﻫﺮ ﺩﻭﯼ ﻣﺎ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺭﺍﺣﺖﺗﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ . ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ
ﻣﻦ ﺗﮑﯿﻪ ﺩﺍﺩ . ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﻮﯼ ﻋﻄﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﺶ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﺭﺍ ﺣﺲ ﮐﻨﻢ. ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ
ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﻡ . ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﻗﺒﻞ ﺟﻮﺍﻥ ﻧﯿﺴﺖ.
ﭼﺮﻭﮎﻫﺎﯼ ﺭﯾﺰﯼ ﺭﻭﯼ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﮐﻤﯽ
ﺳﻔﯿﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﯾﮏ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ
ﺯﻥ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻡ، ﺍﺣﺴﺎﺱ
ﮐﺮﺩﻡ ﺣﺲ ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ ﺑﯿﻨﻤﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﺁﻥ ﺯﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
10 ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﻣﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﭘﻨﺠﻢ ﻭ
ﺷﺸﻢ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺣﺲ ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ ﺑﯿﻨﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺭﺷﺪ ﺍﺳﺖ .
ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪﺍﻡ ﻧﮕﻔﺘﻢ . ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ
ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻣﯽﺭﻓﺘﻨﺪ، ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺭﺍﺣﺖﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ . ﺍﯾﻦ
ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﻗﻮﯼﺗﺮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ!
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﭼﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺗﻦ ﮐﻨﺪ . ﭼﻨﺪ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ
ﺭﺍ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﮑﺮﺩ. ﺁﻩ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ
ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎﯾﻢ ﮔﺸﺎﺩ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ. ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ
ﻻﻏﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ
ﺭﺍﺣﺖﺗﺮ ﺑﻠﻨﺪﺵ ﮐﻨﻢ .
ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ . ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﻭ
ﻏﺼﻪﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﺭﻓﺘﻪ
ﻭ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩﻡ.
ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻭﻗﺘﺶ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﯼ . ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ
ﭘﺪﺭﺵ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺒﺮﺩ ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻤﯽ ﺍﺯ
ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﻣﺎﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ. ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻡ ﺗﺎ
ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﻨﻢ ﭼﻮﻥ ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪﻡ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺁﺧﺮ ﻧﻈﺮﻡ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ
ﺩﻫﻢ . ﺑﻌﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺍﺏ
ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﻡ . ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻭ
ﻧﺮﻡ ﺩﻭﺭ ﮔﺮﺩﻧﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ
ﺩﺍﺷﺘﻢ. ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯ ﻋﺮﻭﺳﯿﻤﺎﻥ .
ﺍﻣﺎ ﻭﺯﻥ ﺳﺒﮏﺗﺮ ﺍﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯿﻢ ﺷﺪ . ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺁﺧﺮ، ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻭ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﯾﮏ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺭﻡ.
ﭘﺴﺮﻡ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ، ﻭﺍﻗﻌﺎً
ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯿﻤﺎﻥ ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﺩ . ﺳﺮﯾﻊ ﺳﻮﺍﺭ
ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺮﮐﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻡ. ﻭﻗﺘﯽ ﺭﺳﯿﺪﻡ
ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻗﻔﻞ ﻧﮑﺮﺩﻡ. ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪﻡ ﻫﺮ ﺗﺎﺧﯿﺮﯼ
ﻧﻈﺮﻡ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﻫﺪ . ﺍﺯ ﭘﻠﻪﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻢ. ﻣﻌﺸﻮﻗﻪﺍﻡ ﮐﻪ
ﻣﻨﺸﯽﺍﻡ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ
ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ، ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﻃﻼﻕ ﺑﮕﯿﺮﻡ .
ﺍﻭ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ، ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ
ﭘﯿﺸﺎﻧﯽﺍﻡ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺗﺐ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺻﻮﺭﺗﻢ
ﮐﺸﯿﺪﻡ. ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ. ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﻃﻼﻕ ﺑﮕﯿﺮﻡ. ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﺯﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﻣﻦ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﺧﺴﺘﻪﮐﻨﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ
ﻭ ﺯﻧﻢ ﺑﻪ ﺟﺰﺋﯿﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﯿﻤﺎﻥ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﮐﻪ
ﻣﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ. ﺣﺎﻻ ﻣﯽﻓﻬﻤﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﯽ
ﻣﺮﮒ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ
ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺍﺑﻤﺎﻥ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ. ﻣﻌﺸﻮﻗﻪﺍﻡ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﮐﻪ
ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﯾﮏ ﺳﯿﻠﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﺯﺩ
ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﺭﺍ ﮐﻮﺑﯿﺪ ﻭ ﺯﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﺯﺩ. ﺍﺯ ﭘﻠﻪﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ
ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪﻡ. ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺟﻠﻮﯼ ﯾﮏ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﮔﻞﻓﺮﻭﺷﯽ
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﯾﮏ ﺳﺒﺪ ﮔﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩﻡ. ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ
ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﺭﺕ ﭼﻪ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ. ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻡ ﻭ
ﻧﻮﺷﺘﻢ، ﺗﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺮﮒ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺑﻐﻠﺖ
ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻡ ﻣﯽﺁﻭﺭﻣﺖ .
ﺷﺐ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺳﯿﺪﻡ، ﺑﺎ ﮔﻠﻬﺎ ﺩﺳﺖﻫﺎﯾﻢ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺭﻭﯼ
ﻟﺒﻬﺎﯾﻢ ﭘﻠﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﺩﯾﺪﻡ
ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ! ﺍﻭ ﻣﺎﻩﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ
ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻣﯽﺟﻨﮕﯿﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪﺍﻡ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ
ﺭﺍ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺍﻭ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺮﺩ ﻭ
ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺍﮐﻨﺶﻫﺎﯼ ﻣﻨﻔﯽ ﭘﺴﺮﻣﺎﻥ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻃﻼﻕ
ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ . ﺣﺎﻻ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﭘﺴﺮﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﺷﻮﻫﺮﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺑﻮﺩﻡ .
ﺟﺰﺋﯿﺎﺕ ﺭﯾﺰ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺧﺎﻧﻪ،
ﻣﺎﺷﯿﻦ، ﺩﺍﺭﺍﯾﯽﻫﺎ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ. ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﺤﯿﻄﯽ
ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ
ﻧﻤﯽﺁﻭﺭﻧﺪ.
ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﻫﻤﺴﺮﺗﺎﻥ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺘﺎﻥ
ﺑﺮﻣﯽﺁﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ ﺑﯿﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿد
- - - Updated - - -
پس از 11 سال زوجی صاحب فرزند پسری شدند. آن دو عاشق هم بودند و پسرشان را بسیار دوست داشتند. فرزندشان حدوداً دو ساله بود که روزی مرد بطری باز یک دارو را در وسط آشپزخانه مشاهده کرد و چون برای رسیدن به محل کار دیرش شده بود به همسرش گفت که درب بطری را ببندد و آنرا در قفسه قرار دهد. مادر پر مشغله موضوع را به کل فراموش کرد.
پسر بچه کوچک بطری را دید و رنگ آن توجهش را جلب کرد به سمتش رفت و همه آنرا خورد.
او دچار مسمومیت شدید شد و به زمین افتاد. مادرش سریع او را به بیمارستان رساند ولی شدت مسمومیت به حدی بود که آن کودک جان سپرد. مادر بهت زده شد و بسیار از اینکه با شوهرش مواجه شود وحشت داشت.
وقتی شوهر پریشان حال به بیمارستان آمد و دید که فرزندش از دنیا رفته رو به همسرش کرد و فقط سه کلمه بزبان آورد.
فکر میکنید آن سه کلمه چه بودند؟
شوهر فقط گفت: "عزیزم دوستت دارم!"
عکس العمل کاملاً غیر منتظره شوهر یک رفتار فراکُنشی بود. کودک مرده بود و برگشتنش به زندگی محال. هیچ نکته ای برای خطا کار دانستن مادر وجود نداشت. بعلاوه اگر او وقت میگذاشت و خودش بطری را سرجایش قرار می داد، آن اتفاق نمی افتاد. هیچ دلیلی برای مقصر دانستن وجود ندارد. مادر نیز تنها فرزندش را از دست داده و تنها چیزی که در آن لحظه نیاز داشت دلداری و همدردی از طرف شوهرش بود. آن همان چیزی بود که شوهرش به وی داد.
آشنایی بیشتر با زیباتنی ها
پاسخ به رایج ترین سوالات کاربران
اطلاعیه مدیریت سایت
پاسخ با نقل قول
