بچه ها بیایم از انگیزه هایی که باعث شده تصمیم به لاغری بگبریم بگیم

[**mahsa**]

سلام دوستان نمیدونم اجازه داشتم تاپیک بزنم یا نه :7165: با اجازه مدیران عزیز

بزرگترین چیزی که به من انگیزه داده و میده اینه که دلایلی که دوست دارم لاغر شم رو مینویسم و همیشه میخونم , شما هم این رو امتحان کنید میدونم واضحه اما نوشتنش کلی انرژی میده. مثلا :

1- من عاشق عکس گرفتنم اما با این هیکل همیشه فراری از عکسم ...

2- هیچ وقت تا وقتی مانتوم در حال پاره شدن باشه نمیرم مانتو بخرم چون دوست ندارم هی بگن سایز شما رو نداریم ...

3- از این که هر کس نگام میکنه حس میکنم به خاطر چاقیمه خسته شدم ...
و ...


من واسه این یه دفترچه یادداشت دارم اما به نظرم این جا هم موثر باشه. ممنون همگی!

[fatemee]

برخلاف همه ، عشق من دوست داره وزنم یبن 70 تا 75 باشه لاغر ذوس نداره

من چون از نوجوانی ورزش کردم رو فرمم هر چی وزنم بره بالا شکمم معلوم نمیشه

ولی چون خوش اشتهام زود وزن اضافه میکنم

من هر وخ عکس مانکنای مورد علاقمو میبینم عجیب انگیزه میگیرم برم رو وزن چن سال پیشم که

58 تا 60 بودم

وزن پایین بهم اعتماد به نفس بیشتری میده

[زهرا م ک]

دلیل که زیاده.اولیش بخاطر شوهرم.که همیشه زن لاغر می خواست.دومی بخاطر این همه لباس که دیگه تنم نمیره. مادرشوهر من مانکنه واقعا خوش هیکله با اون سنش اون وقت تنها عروسش اندازه خرسه. والا

[گلناز خانم]

سلام به همه دوستان
انگیزه منم اینه که بتونم لباسایی که دوستشون دارم رو بپوشم نه اینکه تو لباسای بد فرم و گشاد چاقی هیکلم رو قایم کنم . امسال اصلا برای خودم لباس و مانتو شلوار نخریدم خودمو تنبیه کردم .به جاش یک مانتو کتون و شلوار جین سایز کوچیک و قشنگ خریدم به خودم گفتم من باید سایز این لباسا بشم

[ماه نقره ای]

من تا کلاس چهارم ابتدایی لاغره لاغر بودم بس که لاغر بودم مامان بابام می بردنم دکتر نکنه از سوء تغذیه بمیرم بعدش نمیدونم چطوری شد یهویی از کلاس پنجم چاق شدم و چاق شدم تا دیگه به کنکور که رسیدم دیگه اوووووج چاقیم بود شدم 97 کیلو حالا بگذریم از داستان چاقی من و رژیمایی که گرفتم و چن بار تا 74 رسیدم و ولش کردم دوباره. اما داستان همه بچه ها رو درک میکنم. و اما الان انگیزه م برای لاغریم همسرمه. اون عاشق منه و اصن تپل بودنم براش مهم نیست. اما خب من اینو میدونم که اون بخاطر مهربونیه زیاد و عشقش به من هست که ازم نمیخاد لاغر بشم. وگرنه میدونم که هر مردی حتی عاشق هم ک باشه باز هم ترجیجح میده خانومش اندام زیبا داشته باشه برای همین همونطور که تو عنوان دفترچه م نوشتم به عشق همسرم میخام تو شب عروسیم مثل ماه بدرخشم.

[تابتا]

خوب منم از بچگی چاق بودم تا الان چند بار سعی کردم رژیم بگیرم تا مدتی هم ادامه دادم ولی خوب اراده کافی نداشتم و ولش کردم واما دلایلم لباسای خوشکل که فقط واسه لاغراست مخصوصا لباسای فری سایز و سلامتی که می دونم به فکر نباشم از دست می ره ... واسه اینکه از اتاق پرو فراری نباشم
از بیرون رفتن با دوستام که خوش اندامن فراری نباش از عکس گرفتن فراری نباشم از استخر رفتن فراری نباشم حتی از رفتن داخل مغازه های لباس فروشی برای جلوگیری از جمله ی اندازه شما نداریم ، سایز بزرگ ندارم ، فراری نباشم
و اما یه اتفاقی افتاد که من خیلی به فکر فرو رفتم این بود که یکی از هم اتاقیام داخل خوابگاه حالش بد شد و واسش اورژانس خبر کردیم و من به این فکرکردم که اگر من جای اون بودم مامورای اورژانس می تونستن با برانکارد بلندم کنن یا نه
اینار وقتی با این سایت اشنا شدم واقعا و از ته دل خواستم به هدفم برسم مثل خیلی از دوستان که الان الگوی من شد

[somaye_joon]

منم از بچگی چاق بودم و اصلا هیچ وقت کسی برای چاقی ام توی مدرسه منو مسخره نکرد چون شاگرد اول بودم و محبوب همه!!! توی خانواده هم خیلی گیر نبودم. کنکور رو که دادم 90 کیلو شده بودم تنها با ورزش رسیدم به 80 و بعدش دوباره برای کنکور ارشد شدم 95 و بعد از اون رسیدم به 102! شهریور پارسال یهویی دلم خواست لاغر بشم واقعاً نمی دونم چطوری شد و این فکر از کجا اومد شاید ضمیر ناخودآگاهم خسته شده بود از رفتن به دنبال لباس و پیدا نکردن ... از دست کم گرفتن شدن در اولین برخوردها گر چه وقتی بقیه من رو می شناختن همه چی درست می شد... یا شاید راضی نبودم از بعضی از اوقاتی که از بقیه کم می آوردم مثل کوهنوردی که می رفتیم ... یا روحم خسته شده بود از این همه بی ارادگی که دچار شده بودم به خاطر چاقی ... خلاصه 29 شهریور پارسال اومدم این سایت و شروع کردم به ورزش و رژیم. عمده رژیمم هم کالری شماری بوده و خدا رو شکر تا حالا که 84 کیلو ام خیلی از لایف استایلم راضی ام. سایز هم کلی کم کردم. از 54 رسیدم به 46 و اخیراً یه مانتو 44 خریدم که درسته تنگ و چسب شده اما همین که دکمه هاش رو بستم خیلی خوشحال شدم. لاغری واقعاً فراتر از لباس و خوش اندامی و این جور چیزاست. الان که توی این مسیرم می بینم که چقدر بدنم مقاوم تر شده و وقتی اون جوری شیرینی نمی خورم و عوضش انتخاب های صحیح می کنم و ورزش رو توی اولویت هام می ذارم واقعاً هم روحم و هم جسمم در کنار هم دارن عالی پیش می رن.
تندرستی به تمام سختی های این مسیر می ارزه. به اونایی که شروع نکردن پیشنهاد می کنم که از همین امروز شروع کنن و دعا می کنم که خدا اراده ای برای تموم کردن این مسیر به همه ی ماها عطا کنه.

[golegandom792]

من راستش همیشه بهم گفتن چاق!
درحالیکه واقعا چاق نبودم
یادمه دوم راهنمایی بودم وزنم49 کیلوبود مامانم شصت کیلو هرجا مینشست میگفت مهسا؟؟؟وای وای از خودم چاق تر شده!اندازه خرس شده!درحالیکه حتی نصف اون هم نبودم منم دیگه بیخیال همه چی شدم چون بابامم خیلی گیر میداد تو لباس پوشیدن و همیشه لباس های دوسایز بزرگتر از خودمون میپوشیدیم دوست داشتم چاق شم تا لباسام اندازه خودم شه غافل از اینکه با چاق شدن من سایز لباسامم باید بزرگتر شه!
خلاصه تا رسیدم به الان که شدم68 کیلو
یه بار دخترعموم بهم گفت شدی عین گاو شیرده(چون سینه هام بزرگه)خدامیدونه چقد نابودم کرد با حرفاش!
بعد از اونم تصمیم گرفتم لاغر و خوش تیپ بشم

[ovashli]

من دلیل اولم برای کاهش : چون من هر موقع لاغر می شم وافعا احساس نشاط و سبکی و سلامتی می کنم و خیلی راحت به فعالیت های روز مره ام می رسم.
دلیل دوم : برای دختری به سن و سال من چه خبره 63 کیلو ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ باید بشم 50 کیلو.
دلیل سوم: هر موقع به تناسب اندام می رسم کلی رو حیه ام قوی میشه ، اعتماد به نفسم زیاد میشه ، هر لباسی رو که دوست دارم می پوشم و از همه مهم تر مورد تمسخر هم سن و سالام قرار نمی گیرم چون اون ها همشون نی قلیونن.
و دلیل چهارم : به خاطر عرف جامعه است ، چون جامعه ایی که ما زندگی می کنیم و در زمان حال لاغری و تناسب اندام عالی و حتی سایز مانکن ها هم از حد طبیعیش داره می اید پایین اون موقع اگه ادم چاق باشه موقع خرید کردن واقعا خجالت می کشه چون همه به چشم یه ادم بی اراده و شکم پرور بهش نگاه می کنن و کلا همیشه در عذابه و موئذبه.
پس پیـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــش به ســــــــــــــــــــــــ ـــــــوی لــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــاغـــــــــــ ــــــــــــــــــــــــر ی
:bollywood1:

[مبینا.ب]

دلیل های مهم:
1- عروسی عموم نزدیکه و می خوام تو مجلس بدرخشم
2-رهایی از مسخره کردن همه و همه به خصوص عمه ام (خودش لاغر شده هی من رو دست می ندازه ولی خیلی عمه ی گلیه) اون یکی عموی بدجنسم (این از بس من رو مسخره می کنه که دلم می خواد سرش رو بکنم والا) از اون ور خواهرهام وقت ناهار می گن:ما کم می خوریم تا مثل مبینا چاق نشیم یا مامانم که دم به دقیقه میگه تنها ارزوم اینه که تو لاغر بشی یا توی مهمونی هی مامانبزرگم داد می زنه برو اله بیار لاغر میشی برو فلان چیز بیار لاغر میشی(این اواخر لاغر شدم مامانبزرگم منو دید هیچی نگفت فردا که بابام رفت خونه مامانبزرگم اینا گفت چقد من لاغر شدم ولی به خودم نگفته اخه بیچاره هربار گفته من دوباره شدم همون قبلی خخخخخخخ ) من واس مامانبزرگ گلم هم که شده لاغر میشم
3-هر بار که سریال خارجی ترکی کره ای نگاه می کنه دلم می گیره از اندامشون که چقد خوشگلن چقد هیکل خوبی دارن و من
4-بخاطر اینکه حرص یکی رو دربیارم
5-تو هر لباسی خوشگل باشم دست رو هر چیزی بزارم سایزم پیدا کنم من از خرید متنفرم چرا؟ چون اگه از چیزی خوشم بیاد و اندازم نشه تا فردا بدبخت میشم از بس خانوادم نیش و کنایه می زنن

تازشم از بچگی تپل بودم... عموم میگه تپل ناز بودم نه انقدر چاق

[سیب قرمز]

تمام شدن مسخره کردن دیگران .پوشیدن لباس هایی که همیشه حسرتشو میخوردم.خوشحال کردن خانوادم که به خاطر سلامتیم دیگه تو استرس نباشن و کلی چیزای دیگه که با لاغری تک تکشون رو به دست میارم تازه به عقیده من آدمای لاغر همیشه نسبت به آدمای توپول شاد ترن چون میتونن ورجه وورجه کنن و از زندگیشون لذت ببرن پس پیش به سوی لاغری :cheerleader3: