نامه به خودم جهت جلوگیری از لغزش
حدود یازده روز هست که از این وب سایت دور بودم. تو تصمیمم لغزش پیدا کردم ولی دیروز باز به خودم اومدم. از صبح هیچی نخوردم تا دم شب. اونموقع بود که یه مقدار مرغ سرخ شده خوردم.
دلم واسه خودم میسوزه. نمی دونم چرا یه دفعه با حضور استرس های شدید کارم لغزش پیدا می کنم و شروع به خوردن می کنم. باید به خاطر همسرم قوی باشم و رو به جلو برم. به قول همسرم من نباید ازش سو استفاده کنم. غذا بخورم و بعدش با ایشون برم پیاده روی و کوهنوردی.
انصافا حق داره. همسرم که اصلا نیازی به لاغر کردن نداره چون وزنش ایده آل هست.
باری به هرجهت امروز به جون مامان قسم میخورم تو این مسیر از کنار دوستام کنار نروم و همیشه وقتمو به این سایت اختصاص بدم و همه چی رو توش بنویسم.
قول می دم. خدایا دوستت دارم