خال صورت بجز در یکی دو جای استثنایی در هر کجای صورت که باشد ظاهر خوبی برای فرد ایجاد نمی کند. اکثر خال ها تجمع سلول های رنگدانه ای به نام ملانوسیت هستند. درون ملانوسیت ها ماده ی رنگی به نام cتولید می شود ورنگ تولید شده باعث رنگی شدن سلول های ملانوسیت می شود. توزیع و فراوانی ملانوسیت ها تعیین کننده ی رنگ پوست است. تجمع بیش از حد ملانوسیت ها در مساحت کوچکی از پوست باعث ایجاد خال می شود. گاهی این تجمع با بالا آمدن پوست همان ناحیه همراه می شود که نتیجه ی آن خال برجسته است.روش های متعددی برای برداشتن خال وجود دارد. یکی از روش های مرسوم جراحی است. اما مشکل بزرگ در روش جراحی، لزوم انجام برش عمیق جهت برداشتن خال است. همین برش عمیق موجب ایجاد جای زخم یا اِسکار می شود.اِسکار یکی از معضلات زیبایی است و در عمل، درمان قطعی برای اسکار وجود ندارد. بنابراین توصیه می شود برای برداشتن خال به هیچ وجه از روش های جراحی استفاده نشود مگر در مواقع ضرورت که نتوان از سایر روش ها کمک گرفت.
از دیگر روش های خال برداری استفاده از تکنیک کرایوسرجری یا به اصطلاح کرایو است. در این روش گاز اکسید نیتروژن به سطح پوستی مورد نظر زده می شود و بر اثر سرمای ایجاد شده عروق خونرسان به آن ناحیه یخ می زند و در نتیجه خونرسانی به ناحیه مختل می گردد. اختلال در خونرسانی، مرگ بافتی یا نکروز را به همراه دارد و نهایتا خال به این شکل برداشته می شود. اشکال اصلی در روش کرایو، عدم تعیین عمق آسیب بافتی است زیرا قوام لایه های زیرین پوست تخمینی است و ممکن است سرمای زیاد باعث نکروز لایه های عمقی پوست و ایجاد اسکار گردد.از مشکلات مهم و قابل توجه روش کرایو تغییر رنگ ناحیه ی عمل است به این معنی که ناحیه ی درمان شده کم رنگ تر یا پر رنگ تر از ناحیه ی اطراف می شود و متاسفانه تغییر رنگ ایجاد شده به روش های مرسوم پاسخ مناسب نداده و معمولا پایدار است.
از روش های بسیار قدیمی و منسوخ شده، برداشتن خال به روش حرارتی یا کوتریزاسیون است که به دلیل عدم تعیین دقیق عمق آسیب بافتی و احتمال زیاد در ایجاد اسکار، به خصوص برای برداشتن خال های صورت توصیه نمی شود.از دیگر روش های خال برداری لیزر است. در روش لیزر عمق آسیب بافتی به طور دقیق تعیین می شود اما گران بودن تکنولوژی به کار رفته و آسیب بافتی مبتنی بر ایجاد حرارت و نتیجتا طولانی شدن زمان ترمیم از نکات قابل تامل خال برداری با لیزر است. در ضمن جهت برداشتن خال های ناحیه ی اطراف چشم و پلک ها به دلیل احتمال آسیب چشمی نمی توان از لیزر استفاده کرد.یکی از روش های بسیار مدرن که در بسیاری از مراکز زیبایی به منظور خال برداری از آن استفاده می شود روش رادیوفرکانسی یا آر. اف است. تکنولوژی آر. اف متکی بر تولید و انتقال امواج مایکرووِیو بر سطح پوست است. در این روش به آسانی می توان عمق آسیب بافتی را تعیین نمود و در صورت آگاهی پزشک از ساختمان های پوست و تسلط کافی بر تکنولوژی آر. اف، احتمال ایجاد اسکار یا جای زخم تقریبا صفر است. از آنجا که اساس آر. اف بر ایجاد حرارت نیست معمولا بهبودی و ترمیم ضایعه ی ایجاد شده از سایر روش ها سریع تر است. قیمت مقرون به صرفه ی روش آر. اف از دیگر نقاط قوت این تکنیک است. توانایی آر. اف در برداشتن خال های اطراف چشم و پلک (حتی لابه لای مژه ها) منحصر به فرد است و با هیچ روش دیگری به خوبی آر. اف نمی توان خال های این نواحی را برداشت. بر این اساس بهترین روش برداشتن خال و ضایعات مشابه پوستی آر. اف است.
منبع: وب سایت دکتر عباس انتظاری
آشنایی بیشتر با زیباتنی ها
پاسخ به رایج ترین سوالات کاربران
اطلاعیه مدیریت سایت
پاسخ با نقل قول
