خواص شلیل

[توکلی]

فوايد تغذيه اي شليل


شليل يک منبع غني از آنتي اکسيدان هايي است که با راديکال هاي آزاد در سلول ها مي جنگد. آنتي اکسيدان هاي موجود در شليل در بدن به ويتامين A تبديل مي شوند. شليل منبع خوبي از بيوفلاونوئيدها و کاروتنوئيدها مي باشد. در واقع شليل غني از لوتئين و ليکوپن است. لوتئين مسئول رنگ قرمز، نارنجي و زرد در ميوه ها و سبزيجات است. اين فيتوکميکال ها به خصوص براي پيشگيري از بيماري هاي قلبي، بيماري هاي چشمي مانند دژنراسيون ماکولار و سرطان مفيد است.
شليل هم چنين منبع خوبي از فيبر و پتاسيم است که هر دوي اين ها براي سلامتي مفيد و سودمند هستند؛ فيبرهايي که در شليل يافت مي شود نقش مهمي را در پاک سازي کولون و سلامتي کولون ايفا مي کنند. پتاسيم نيز موجب افزايش شادابي و تحرک در فرد مي شود، فشار خون بالا را کنترل مي کند و خطر ابتلا به سکته ي مغزي را کاهش مي دهد.
شليل همچنين حاوي ويتامين C ي بالايي است؛ همه ي شما مي دانيد که ويتامين C، به عنوان يک آنتي اکسيدان از خيلي از بيماري ها مانند بيماري هاي قلبي عروقي و ... پيشگيري مي کند و براي سلامت پوست و لايه هاي محافظتي بدن مفيد است. اين ويتامين پوست انسان را با طراوت نگاه مي دارد و موجب جواني پوست مي شود. از تأثيرات ديگر اين ويتامين، مي توان به افزايش جذب آهن موجود در غذا اشاره کرد.

شليل و انديس گليسمي


به طور کلي مواد غذايي در سه دسته ي مواد غذايي با انديس گليسمي پايين، مواد غذايي با انديس گليسمي متوسط و مواد غذايي با انديس گليسمي بالا قرار مي گيرند. تعريف ساده ي انديس گليسمي يعني اين که چه مدت زماني طول مي کشد تا قند ماده ي غذايي خورده شده وارد خون شود. موادي که در گروه يک قرار مي گيرند انديس گليسمي شان 55 و کمتر از آن است. اين مواد غذايي براي مبتلايان به ديابت مفيد است زيرا هم قند خون شان به آهستگي بالا مي رود و هم اين که ديرتر احساس گرسنگي مي کنند. شليل داراي انديس گليسمي 43 است و اين يعني اين که اين ماده ي غذايي هم براي مبتلايان به ديابت مفيد است و هم براي افرادي که مي خواهند وزن شان را کاهش دهند.نگهداري


شليل بايد در جاميوه اي يخچال به مدت زمان حداکثر يک هفته در يک کيسه ي پلاستيکي نگه داري شود. براي افزايش مدت زمان نگه داري شليل مي توانيد آن را فريز کنيد و يا به صورت کمپوت در آوريد.مراقب باشد


هسته ي شليل را نبايد بخوريد؛ زيرا داراي ماده اي به نام آميگدالين است که در بدن تبديل به سيايند مي شود. سيايند يک سم قوي است که هنگامي که خورده مي شود يا وارد بدن مي شود مي تواند موجب بيماري هاي شديد و خطرناکي و يا حتي مرگ شود. پس هسته ي شليل را نخوريد!