اگر مرتب از خودتان می‌پرسید که "چه کنم تا لاغر شوم"، محققان به شما پیشنهاد می‌کنند که اندازه ی بشقاب غذایتان را کوچک کنید. تحقیقات نشان داده است هر چه بشقاب غذاخوری بزرگ‌تر باشد، ما آن را بیشتر پُر می‌کنیم و بیشتر غذا می‌خوریم.
در حقیقت این چشم‌ها هستند که به جای معده در خوردن یا نخوردن غذا تصمیم می‌گیرند. وقتی شما نیمی از بشقاب بزرگی را پُر از غذا می‌کنید، پس از خوردن تمام غذا این حس به شما دست می‌دهد که به اندازه کافی غذا نخورده‌اید و هنوز گرسنه‌اید. حالا فرقی نمی‌کند که بشقاب شما بزرگ باشد یا متوسط. به هر حال خالی بودن نیمی از بشقاب به معنی گرسنه ماندن است. وقتی بشقاب بزرگی را انتخاب می کنید، بیشتر می‌خورید و چاق‌تر می‌شوید، در حالی که می‌توانید به آسانی بشقاب‌تان را کوچک کنید.
یک آزمایش ساده:
می‌خواهیم آزمایشی ساده انجام دهیم. 150 گرم برنج را بپزید و در ظرفی بزرگ بریزید. اصلا به چشم نمی‌آید. حالا این برنج را بخورید، حتی اگر تا آخرین دانه ی آن را هم مصرف کنید، باز هم احساس گرسنگی خواهید کرد.حالا یک بشقاب کوچک‌تر بردارید و همان مقدار برنج را درون آن بریزید. مقدار برنج در این بشقاب بیشتر دیده می‌شود. مقدار غذا همان است، اما چشم شما آنها را متفاوت می‌بیند.این خطای دید است.
اگر دو دایره مشکی هم اندازه را در دو بشقاب با اندازه‌های مختلف قرار دهید، فکر می‌کنید کدام یک از این دایره‌ها بزرگ‌تر است؟ حتی اگر جواب را از پیش هم بدانید، باز هم فکر می‌کنید که بشقاب کوچک‌تر، دایره‌ای بزرگ‌تر دارد. فرض کنید دایره مشکی، مقداری برنج در بشقاب شما باشد. کوچک بودن بشقاب، مقدار برنج را بیشتر نشان می‌دهد و چشم شما را گمراه می‌کند.تا کنون تحقیقات بی‌شماری نشان داده است که اندازه و مقدار ماده غذایی در یک ظرف بر مقدار اشتها تاثیر می‌گذارد.
در سال 2001، برایان وانسینک، محقق آزمایشگاه Food and Brand برای فهم بهتر این موضوع که "چگونه شرایط محیطی بر میزان تغذیه ما تاثیر می‌گذارد"، آزمایشاتی را انجام داد. وی گروهی از همکاران خود را به عصرانه دعوت کرد و برای گروهی از افراد بستنی خوری‌های بزرگ و برای گروهی دیگر بستنی خوری‌های کوچک گذاشت، ولی مقدار بستنی در هر دو یکسان بود. در نهایت میزان بستنی مصرف شده توسط هر فرد را مورد بررسی قرار داد و دریافت افرادی که بستنی‌خوری‌های بزرگ داشتند، 31 درصد بیش از کسانی که بستنی‌خوری‌های کوچک داشتند، بستنی خورده بودند.
این مطلب در رابطه با قاشق هم همین‌طور است. وانسینک در مهمانی دیگری دو سری قاشق کوچک و بزرگ به مهمانان خود داد و متوجه شد افرادی که قاشق بزرگ‌تر داشتند، 57 درصد بیش از افرادی که قاشق کوچک داشتند، غذا خورده بودند.
در دام لیوان‌ها نیفتید
این مطلب در مورد اندازه ی لیوان‌ها نیز صادق است. هرچه یک لیوان بزرگ‌تر باشد، علاقه ما به نوشیدن بیشتر می‌شود. البته اگر نوشیدنی شما آب باشد، سایز لیوان مهم نیست، ولی اگر نوشابه یا نوشیدنی قنددار باشد، موضوع کاملا فرق می‌کند.
بررسی‌ها نشان داده است مقدار نوشیدنی مصرفی در لیوان‌های بلند و باریک کمتر از لیوان‌های کوتاه و بزرگ است و تفاوت عددی آن معادل 37 درصد است. این موضوع در مورد کودکان پررنگ‌تر است و تفاوت میزان مصرف نوشیدنی در آنها به 74 درصد می‌رسد.
سیری به اشتها ربطی ندارد!
برایان وانسینک برای اثبات این مساله که احساس سیری وابسته به مقدار غذا‌ی خورده شده نیست، آزمایشی را روی دو گروه از افراد انجام داد.
برای یک گروه یک بشقاب سوپ گذاشت و برای گروه دوم بدون آنکه بفهمند میزان سوپ بشقاب شان را کم‌کم زیاد می کرد. بررسی‌ها نشان داد، مهمانان هر دو گروه پس از اتمام سوپ داخل بشقاب خود اظهار سیری کردند، در حالی که گروه دوم دو برابر گروه اول سوپ خورده بود.
یک راه‌حل مناسب
یک راه ساده برای فرار از پُرخوری و چاقی این است که اندازه ی بشقاب، قاشق و لیوان‌هایتان را کوچک انتخاب کنید.
بشقاب‌های بزرگ، زیبا و گران قیمت‌تان را که از غذا خوردن درون آنها لذت می‌برید، داخل کمد گذاشته و بشقاب‌های کوچک‌تر بخرید.
تفاوت میزان غذایی که در بشقاب کوچک و بزرگ می‌خورید، 30 درصد است. ببینید اگر روزانه این 30 درصدها جمع شود، در سال چه قدر چاق می‌شوید؟
لیوان‌ها و قاشق هایتان را هم عوض کنید و به چشم‌هایتان سالم زندگی کردن را یاد دهید.
آشنایی بیشتر با زیباتنی ها
پاسخ به رایج ترین سوالات کاربران
اطلاعیه مدیریت سایت
پاسخ با نقل قول
