کمک...اضطراب ناشی‌ از دوست داشتن زیاد کودک

[nani]

سلام به همگی‌ یه دختر دارم که چند ماه دیگه ۵ سالش تمام می‌شه...خیلی‌ نگرانش هستم که نکنه براش کم بذارم...در مورد کلاسهائ آموزشی وسواس پیدا کردم...و برای آزمون‌های پایان ترمش اینقد اضطراب دارم که اطرافیان میگن مگه کنکور داره!!!با اینکه از ابتدا دختر مستقلی بار اومده و تنها توی اتاقش می‌خوابه اما شبها چند بار بهش سر میزنم...وای از شبی که یه فیلم یأ اخبار ناراحت کننده درباره کودکان...تا صبح اشکام سرازیر می‌شه...یااگه یه بچه از اقوام یأ اطرافیان اذیتش کنه تا مدتها فکرم ناراحت و مشغوله...اینو میدونم که میگیدحس مادارانه باعث می‌شه...اما دلیل مطرح کردن این موضوع اینه که شاید نتونستم یأ از حوصله خارج بود که کامل توضیح بدم...اما...واقعا بیش از حد حساس شدم...و بعضی‌ وقتا مامانم که یه مادر دلسوزو مهربونه که عاشقشم...میگه این حستو کنترل کن چون خودت داری اذیت میشی‌......کمکم کنین که به حسم غلبه کنم....اینم بگم مادر ترسویی نیستم و از ۶ ماهگی مهد کودک بوده...مدتی‌ پرستار داشته و شب خونه مامان هم میمونه(هر چند تا صبح تختخوابشو میرم بومی‌کنم!) راهنماییم کنید لطفا.

[nani]

مرسی‌ از راهنمایهاتون دوستای خوبم.

[rezaiyan]

با سلام خدمت شما دوست عزیز.
امیدوارم که حالتون خوب باشه،دوست گرامی این حس که شما نسبت به بچتون داره قابل تحسینه که برای ایندش نگران هستین ولی بیشتر از این که بخواین کمکش کنین دارین اذیتش میکنین باید به کودک اجازه داد که اون سیر طبیعی خودشو ادامه بده چرا ما باید بچه ای که 5 سال داره انقد تو فشار بزاریم که اون هم استرس کلاس و امتحان از این چیزارو داشته باشه.
این حستونو باید کنترول کنین و در طول این که بچتون بزرگ میشه اجرا کنی نه این که بخواین بچه تونو در عرض 10 سال بکنین علامه این امکان پذیر نیست.
احتمالا دوس دارین بچه تون تو فامیل سر باشه همه چیزو بلد باشه و یه سروگردن از بقیه بالاتر باشه ولی این فکر خوبی نیست این جز ناراحتی خودتون و کودک چیزی به همراه نخواهد داشت.
اجازه بدین بچه،بچه باشه بازی کنه،زمین بخوره،دعوا کنه و اون رشد طبیعی خودشو طی کنه و در این بین میتوننین نسبت به سنی که داره برنانه های اموزشی رو هم روش اجرا کننین ولی نه همه رو ،یکی یکی و نسب به سن .
زیاد حساس نباشین اون چیزی که باید یادبگیره به وقتش یاد میگیره با حساس شدن فقط دارین خودتونو ناراحت میکنین.

[nani]

با سلام خدمت شما دوست عزیز.
امیدوارم که حالتون خوب باشه،دوست گرامی این حس که شما نسبت به بچتون داره قابل تحسینه که برای ایندش نگران هستین ولی بیشتر از این که بخواین کمکش کنین دارین اذیتش میکنین باید به کودک اجازه داد که اون سیر طبیعی خودشو ادامه بده چرا ما باید بچه ای که 5 سال داره انقد تو فشار بزاریم که اون هم استرس کلاس و امتحان از این چیزارو داشته باشه.
این حستونو باید کنترول کنین و در طول این که بچتون بزرگ میشه اجرا کنی نه این که بخواین بچه تونو در عرض 10 سال بکنین علامه این امکان پذیر نیست.
احتمالا دوس دارین بچه تون تو فامیل سر باشه همه چیزو بلد باشه و یه سروگردن از بقیه بالاتر باشه ولی این فکر خوبی نیست این جز ناراحتی خودتون و کودک چیزی به همراه نخواهد داشت.
اجازه بدین بچه،بچه باشه بازی کنه،زمین بخوره،دعوا کنه و اون رشد طبیعی خودشو طی کنه و در این بین میتوننین نسبت به سنی که داره برنانه های اموزشی رو هم روش اجرا کننین ولی نه همه رو ،یکی یکی و نسب به سن .
زیاد حساس نباشین اون چیزی که باید یادبگیره به وقتش یاد میگیره با حساس شدن فقط دارین خودتونو ناراحت میکنین.

سلام با تشکر فراوان از راهنمایی شما...باور کنین می‌دونم که رفتارم اشتباه است... و از این به بعد هم سعی‌ و تلاش می‌کنم که رفتارم رو تغییر بدم ....هر چند که استرس و نگرانی‌ که دارم خیلی‌ قابل کنترلم نیست و فکر می‌کنم این حس باقی‌ میمونه و مهار کردنش سخته برام...باز هم تشکر که راهنماییم کردین.با آرزوی موفقیت برای شما دوست عزیز.