دفترچه سحر

[S@har]

سلام

من تازه با این انجمن آشنا شدم.

امیدوارم اینجا بتونم به هدفم برسم.

[کانی]

گاهی لازم است چند سطر سکوت از خودمان به یادگار بگذاریم تا دوستانمان آن را در خلوت خود معنا کنند آن طور که فکر می کنند و می خواهند؛ تا بفهمیم چقدر از حرف دلمان خبر دارند و چقدر ما را می فهمند...

گاهی نیاز داریم دیگران همدردمان شوند نه این که قضاوتمان کنند؛ چون هیچ کس کفش های ما را نپوشیده و با آن را نرفته است که بداند گاهی چقدر درد کشیده ایم و یا چقدر درد داریم...

گاهی باید در میان عده ای از دوستانمان حضور نداشته باشیم چون بودمان همیشه به معنای این نیست که آنها از حضورمان لذت می برند...
شاید بودن ما باعث متشنج شدن جمع دوستانه ی آنها بشود...

گاهی گفتن بعضی حرفها برای عده ای از دوستانمان هیچ تأثیری ندارد؛ چون آنها لزوما آن چیز را برداشت می کنند که خودشان می فهمند و می خواهند بفهمند نه آن چیز که تو می خواهی بگویی و می خواهی بفهمند...

گاهی باید بدانیم که بعضی از دوستانمان یک دفعه زیر همه چیز می زنند و همه ی خاطرات را خراب می کنند درست لحظه ای که توقع نداریم...

گاهی بودنمان در کنار عده ای از دوستانمان برایشان فرقی ندارد...
آنها همین که بدانند ما در این کره ی خاکی حضور داریم برایشان کافی است...


شاید خوشایند نباشد ولی حقیقت است و حقیقت تلخ ...
خورشید هیچ گاه از مغرب طلوع نمی کند و از مشرق غروب...
هیچ گاه نباید محو دوستی ها شد...
هیچ گاه نمی توان به طور قطعی گفت چند نفر دوستان واقعی ما هستند چون آدم ها با گذز زمان تغییر عقیده می دهند...
اما برای دوستی های واقعی، یادها هیچ گاه فراموش نخواهند شد حتی به اجبار!
و دوستی ها ماندیند حتی با سکوت...!