هر روز صبح چند خطی قرآن می خواندم تا به آیه ای پر مغز برسم و طی آن روز تلاشم بر درونی کردن آن آیه بود. یک روز خواندم تا به این آیه رسیدم: ((وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ : و برای هر کس که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است))؛ همان جا توقف کردم و قرآن را بستم. این آیه به زندگی ام معنا داد. ارزش گم شده ی زندگی من: ((ترسیدن از مقام پروردگارم)) بود. در اصل این آیه احترام را به انسانِ خالی از از قید امروز یاد می دهد. احترامی که به زندگی خودش ارزش می دهد و می گوید که: ((نه! قیدی هست. مبدئی برای ارزش گذاری هست)). می توان اینگونه هم گفت: ((نه! قیدی هست؛ حتی در سخت ترین شرایط)) چون ما گاهی از سختی به پوچی می رسیم.
آشنایی بیشتر با زیباتنی ها
پاسخ به رایج ترین سوالات کاربران
اطلاعیه مدیریت سایت
پاسخ با نقل قول
