سلام!
15 سالمه متولد 1377 و خیلی وقته که اینجا عضو هستم.. از اونموقع هم هیچ کاهش وزنی نداشتم من قبلا از 79 فک میکنم تا 62 رسیدم ولی از مرداد ماه افزایشم شروع شد و دیگه رنگ دهه 60 رو ندیدم! الانم بعید نیست بزودی بیام تو دهه 80 چون نزدیکشم!
قدمو دقیق نمیدونم با قدسنج تو خونمون 159 بودم ولی پیش دکتر 162 .. با کفش پاشنه بلند تو دبیرستان از خیلی دوستام کوتاه ترم! فک میکنم اگه قدبلند بودم انگیزه بیشتری داشتم واسه خوش هیکلی.. قیافه ی قشنگیم ندارم.. ولی زشت هم نیستم! فک میکنم با همین قیافه هم اگه به خودم میرسیدم و لاغر بودم از نظر خیلیا قشنگ میومدم ولی من همیشه عدم زیبایی رو چشیدم همیشه! دور و برم پر دخترای مانکنو نازه همیشه بهشون غبطه میخوردم و شکایت از چاقیو زشتیم میکردم پیش خدا که چی میشد شانس داشتم؟! چی میشد فقط 1 صدم خوشگلی اینا رو بمن میدادی؟!! چی میشد قدم 6-7 سانت بلندتر بود؟! چرا اونا چند برابر من میخورن ولی وزنشون نصفه منه؟! نمیگم منم باید میخوردم و چاق نمیشدم! منم بی تقصیر نیستم و تا راهنمایی غذام خیلی زیاد بود و تحرکیم نداشتم اما خب به خودم اومدم رژیم گرفتم این همه کم کردم ولی واقعا برا چی وزنم اونطوری استپ کرد؟! چرا این همه پدر و مادر خودم زدن تو ذوقم که نباید از این لاغرتر بشیو همینجوری خیلی خوبی و داری افراط میکنی و نباید با قد 159 وزنت کمتر از 65-67 باشه و الان با 62 کمبود داری!!!!!!!!!!!!!! (چیزای نگفته و نشنیده!) دیگه حالم از حرفای بابام بهم خورده بود.. از شنیدن اینکه لاغر و بیمار و معتادم! اخه لاغر ندیدن؟! دخترایی میشناسم با قد حدوده 175 وزنش به 48 کیلو نمیرسه! میبینم لاغرترین دخترا میرن جلو آینه و وقتی که بهشون میگم چاق نیستن باور نمیکنن! واقعا مسخرس.. اصلا کلمه ای واسه توصیفش گیرم نمیاد!
منم واسه اینکه اذیتشون کنم شروع کردم به خوردن.. قرار بود فقط 2-3 کیلو اضاف کنم ولی خورد به مسافرت و شد 5 کیلو! بعد مدرسه و ترک ورزش و رژیم و ... شد 10 کیلو!! بعدشم امتحانات ترمو ... شد 12 کیلو!! حالام فک کنم 15 تام بیشتر اضاف کردم.. در مجموع میانگین ماهی 2 کیلو افزایش داشتم.. نمیگم تقصیره کسی جز خودمه من قط میخوام خودمو خالی کنم چون حالم از ریختم بهم میخوره خدا شاهده مدتهاس لباسا داداشمو میپوشم! پدرو مادرم خیلی بهم فشار میارن که به خودت برس و شاد باش ولی واقعا نمیتونم! میدونم میدونم که زندگی به هیکل نیست و چاقا هم حق خنده و شادی و لذت و کیفو دارن 100% اما من خیلی حساس و زودرنجم خواهش میکنم بهم نگین"شاد باش" چون از هر چیزی بیشتر شکنجم میده.. اعتماد به نفس زیاد ندارم انگیزه هم واسه هیچ لباس خوشگلی ندارم حتی حالا که عیده! میدونم لباس فقط واسه باربی ها نیست و سایزبندی داره تمام اینا رو میدونم! میدونم خیلی چاقا هستن که هم روابط اجتماعیشون خوبه هم به خودشون میرسن هم کیف میکنن شادن! و خیلیم خوبه اما من خیلی روحیم خرابه خیلی... اصلا دوس ندارم کسیو ببینم... من فقط میخوام لاغر شم همین! میخوام خوش تیپ شم! چن بار خواستم ولی بیش از 3-4 کیلو کم نمیشه و بیشترم برمیگرده جرئت ندارم دوباره رژیم بگیرم.. ناامیدم خیلی زیاد.. خیلی خیلی خیلی زیاد!
بقیه میگن من خودم از خودم ایراد میگیرم و چاقیو بهانه کردم و خودم ادم افسرده ایم و 50 کیلو هم بشم همینم! ولی به جون خودم اینجوری نیست.. من همیشه اروم بودم ولی غمگین نبودم! بچگیمو خیلی بهتر بودم خیلی...
چاقیم تقصیره خودمه! ولی اگه خوشگلتر و قدبلندتر بودم چی میشد؟!!
تف تو روحه همشون که قلبمو شکستن.. هر چقدرم ظاهرم زشت باشه من آدمم و تحمل ناراحت کردن کسیو ندارم من فقط بدبختم همین... اگه نمیدونستم 4 تا پسر اینا رو میخونن خیلی چیزای ترحم انگیز دیگه مینوشتم..!
نمیخواد به یادم بیارین که بچه هایی هستن که سرطان دارن یا دست و پا ندارن و میدونم که دارم ناشکری میکنم و باید شکر کنم که سالمم ولی این حرفا ته دلم مونده بود..
تو رو خدا هر کدوم از خانومایی که این پستو میخونن یه چیزی بنویسه.... من خیلی تنهام..
اشکمم در اومد بخدا..
آشنایی بیشتر با زیباتنی ها
پاسخ به رایج ترین سوالات کاربران
اطلاعیه مدیریت سایت